به گزارش سینماپرس، محمدتقی فهیم در یادداشت خود نوشت: با خاتمه کار جشنواره فیلم فجر، در مراسم تجلی اراده ملی که دیروز برگزار شد، آشکارا معلوم شد خروج حاتمی کیا از کجا خورد و می خورد. فیلمساز را ادب کردند تاهوای خروج از دار و دسته شان به سر کسی نزند.
چند روز قبل از برگزاری جشنواره، خبرهای مدیریت شده ای از سوی رسانه های دولتی و خادمان فعال در ستادهای گروهکی و باندی وابسته به نهاد های در قدرت منتشر می شد که معلوم بود چه سرنوشتی در انتظار خروج است.
ذهنیت سازی از قبل چنان سایه انداخته بود که به محض نمایش فیلم در جشنواره، به شکل انبوه مطالبی روانه رسانه ها و فضای مجازی شد : فیلم حاتمی کیا ضعیف است و چه و چه. مزخرفاتی که بیشتر از ناحیه مستخدمان رسانه های دولتی و کسانی که در چند سال گذشته به جای نقد فیلمش، حاتمی کیا را طلبکار و آدم نظام معرفی کرده بودند، لوله و پرتاب می شد. ولی این بار توپخانه قوی تر بود چرا که راست هایی که خود را صاحب مملکت می دانند هم صدایشان درآمد که چه معنایی دارد خانواده شهید معترض باشد و شروع کردند به پیدا کردن نقطه ای سبز در اندام قریبیان و بقیه معترضان و ...
اما مدعیان استقلال و مستقل بودن هم بیشتر از همه واماندند و درجا زدند، افراد و رسانه هایی که همواره فریادشان گوش فلک را کر کرده است چنان زمین گیر دامنه دون پاشی دولتی ها شدند که دیگر با این رسوایی قاعدتا نباید حرفی از استقلال بزنند، مستقل بودن پشم است. بروید دنبال رپرتاژ آگهی تان.
عجیب است، همان هایی که در چند سال گذشته همواره برایشان موضوع و محتوا مهم بود و می گفتند ما با موضوع کار داریم، به ما چه مربوط که کارگردانی فلان است و بهمان، حالا در مقام استاد فرم و تکنیک ظاهر شدند و مرتب اظهار داشتند که فیلم کارگردانی ندارد، ای وای. آنوقت چند فیلم سیمرغ گرفته ای که حتی نتوانسته اند قصه شان را درست تعریف کنند، تکنیک و فرم دارند؟
فیلمی که به درستی در این شرایط کنار مردم ایستاد، حق اعتراض را برای ملت به رسمیت شناخت و در مولفه های سینمایی از پس خودش برآمد، چنین مغضوب صاحب نفوذان شد که در بخش تجلی اراده ملی، اصلا دیده نشد، همین نتیجه نشان می دهد که در بخش مسابقه جشنواره هم، بیش از داوری، فشار ادب کردن فیلمساز عمل کرده است.